برای جوانان عزیز کشور در هرجایی که زندگی میکنند مرکز مشاوره قبل از ازدواج و مشاوره قبل ازدواج را توصیه میکند. جوانان عزیز و آینده ساز کشور میتوانند با تماس با این مرکز آینده موفق و زندگی آینده موفق و زندگی زناشویی شیرین خود را تضمین کنند. اگر شما هم مجرد هستید و به دنبال همسری مناسب میگردید حتما قبل از ازدواج با مشاورین ما در مرکز مشاوره قبل ازدواج مشورت کنید تا راز و رمز های یک زندگی ایده آل بدانید و آنها را در زندگی مشترک خود به کار ببندید.
مرکز مشاوره قبل ازدواج با بهترین خدمات در زمینه مشاوره قبل از ازدواج در خدمت شما هم میهنان عزیز
دوست عزیز ببینید شما از ابتداددرسته شرایط روحی قابل درکی داشتید و خب طبیعتا با مساله طلاق و …
سخته کنار اومدن و منشا استرس های خیلی زیادیه ..
ولی این نکته رو در نظر داشته باشید که با همه این شرایط دوستی و اشنایی با یک پسری که چندین سال با شما تفاوت سنی دارد و ابراز عشق او چه معنی می توان داشته باشد
خود علاقه به فردی بررگتر یعنی این ادم خلاهایی در زندگی داره که اتفاقا این خلاها مربوط به رابطه با مادر است و شخصی که حامی اوست ..
به هر حال باید توجه داشته باشید ..
که منطقی ه نگاه کنید شاید انتظار شما برای اینکه ایشون با شما ازدواج کنند انتژار معقولی نباشد و خانواده ایشون طبیعتا سختشونه که بخوان پیش قدم شوند و خب گفتنش برای اون اقا هم سخت خواهد بود برای ازدواج با فردی مطلقه که چندین سال بزرگتره
اصلا بحث قضاوت کردن نیست ولی داشتن روابط جنسی وابستگی بین شماها رو صد برابر خواهد کرد و این مساله بیبار نگران کنندس ..چون ایشون هم در برخور با شما نیازهاش براورده میشه پس توجه داشته باشید که خیلی سخته که بشه حرف ایشون رو درست دونست مخصوصا که می فرمایید وعده های ایشون اصلا عملی نشده و خب خودتون متوجه این مساله شدید
در هر صورت بهتره به نظرم حتما قطعی تر باهاشون صحبت کنید ببینید زمان دادن اتلاف وقت و از دست دادن فرصت های ایندس شما می تونید زندگی داشته باشید و به خاطر طلاق محکوم به شکست نیستید ولی با فردی که همراه باشد و به لحاظ سنی معقول
ببینید مطمئن باشید حتی اگر ازدواجی باشد که بعید است مشکلات بعد از ان بسیار زیاد است ..
به هر حال در نظر داشته باشید که بهتره …
در مورد ایشون تجدید نظر داشته باشید ..
چه به لحاظ سنی و چه شرایط بسیار باید مراقب باشید .
به هر حال ارتباط بیشتر ممکنه مشکلاتی رو ایجادوکنه مثل وابستگی های زیاد که فرصت منطقی فکر کردن را از شما می گیرد ..به هر حال هر طور خودتون صلاح می دانید ولی بهتره حتما حضورا با روانشناس صحبت داشته باشید
در هر حال امیدوارم موفق باشید
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۲۲۶۸۹۵۳۴
موفق باشید
سن ازدواج و فاصله سنی مناسب میان زن و مرد یکی از عوامل مهمی است که رضایت از زندگی مشترک را تحت الشعاع قرار می دهد.
متخصصین امر ازدواج معتقدند که اگر زوجین از نظر سنی با هم تناسب داشته باشد یعنی مرد با فاصله سنی مشخصی (بین ۳ تا ۷ سال) از زن بزرگتر باشد.
از نظر عقلی، فیزیکی، تجربی، جنسی، هیجانات روانی و رفتارهای اجتماعی ـ اخلاقی نیز به هم نزدیک شده و با هم هماهنگ تر می شوند.
همین امر موجب افزایش تفاهم و کاهش اختلافات و درگیری ها در زندگی زناشویی شان می شود. با همه این تفاسیر آنچه امروزه در جامعه ما باب شده است و روز به روز در حال افزایش می باشد ازدواج هایی است که در آن سن دختر خانم از آقا پسر بیشتر است.
افرادی که به چنین ازدواج هایی رو می آورند معمولاً بر این باورند که سن امری شناسنامه ای بوده و هیچ تاثیری بر زندگی مشترک و موفقیت یا عدم موفقیت در آن ندارد.
از دید این افراد موفقیت در زندگی مشترک تنها و تنها با تفاهم و درک متقابل حاصل می شود و این امور هیچ ربطی به سن و سال ندارند.
در حالی که گمان این افراد صددر صد اشتباه است. حتماً می پرسید چرا؟
همانگونه که قبلاً اشاره شد تناسب سنی دختر و پسر با یکدیگر یکی از عوامل ایجاد تفاهم و تناسب بیشتر میان آن دوست. هر چقدر این فاصله سنی بیشتر و بیشتر شود میزان تفاهم میان زن و مرد کمتر می شود.
چه برسد به اینکه تفاوت سنی از طرف دختر خانم باشد یعنی سن دختر خانم از آقا پسر بیشتر باشد. البته در این امر نیز مثل اصول و امور دیگر استثناهایی وجود دارد.
یعنی ممکن است در اطراف شما چنین ازدواجی اتفاق افتاده باشد و طرفین هم از زندگی شان راضی باشند ولی به صرف این چند مورد نمی تواند ریسک کرد.
شاید شما نتوانید مانند آنها درست انتخاب کنید و خوشبخت شوند.
دختر خانم ها به طور میانگین ۲ الی ۳ سال زودتر از آقا پسرها به بلوغ جسمی و جنسی و رشد عقلی، فکری، عاطفی، اجتماعی، اقتصادی و… می رسند، به همین دلیل زودتر از آقا پسرها به پختگی های لازم برای زندگی مشترک دست می یابند.
همانگونه که دخترها زودتر به بلوغ جنسی می رسند از آن طرف هم، نیازهای جنسی شان زودتر از مردان فروکش میکند. معمولاً خانم ها در میانسالی دچار سردی درروابط زناشویی می شوند.
حال اگر سن مرد از زن کمتر باشد دوران سردی زن دقیقاً مصادف می شود با دوران گرمی و هیجان مرد و همین امر ستون های زندگی مشترک شان را متلاشی می کند.
خانم ها به علت زایمان، زودتر طراوت جسمی و شادابی خود را از دست می دهند. در نتیجه اختلاف سن مناسب باعث ایجاد توازن فیزیکی و موازنه در شکستگی صورت و اندام می شود.
برخی از مشکلاتی که به دلیل بزرگ بودن زن از مرد در زندگی زناشویی حاصل می گردد
– نقش زن و شوهری جای خود را به نقش «والد و فرزندی» می دهد.
زمانی که زن از همسرش خیلی بزرگتر باشد چون بسیاری از امور را تجربه کرده است در دام پند و اندرز و بکن نکن دائمی می افتد.
یعنی به جای نقش همسری، نقش مادری را در زندگی ایفا می کند. همین امر باعث ایجاد حس کودکی در مرد و سپس خشم و عصبانیت در وی می گردد.
-زن برای اینکه از ارتکاب مرد به اشتباهات مادی و غیر مادی جلوگیری نماید مدام وی را کنترل می کند. کنترل دائم مرد نیز باعث خشم و عصبانیت وی و ایجاد اختلاف در روابط زناشویی شان می شود.
-وقتی زن وارد دوره میانسالی می شود طبیعتاً دچار سردی در مسائل جنسی می شود.
– زن برای پایداری زندگی و رضایت همسرش باید اقدام به امور و کارهایی نماید که مربوط به سن واقعی اش نبوده و برای جوانترهاست. ادامه این روند و بازی پس از مدتی زن را خسته می کند.
-و …
توجه: نکات هشدار دهنده ای که در بالا قید شد قابل تعمیم به همه افراد نیست. در این راستا میزان عقل و شعور طرفین، کم بودن فاصله سنی شان و … تاثیرات بسیاری بر موفقیت یا عدم موفقیت در زندگی مشترک دارد.
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵
موفق باشید
ببینید
سوالتون رو درست مطرح کنید شما راجب جزئئات چیزی نمی گویید فقط تکرار می کنید که می خواهید درست رفتار کنید …و ترس رو بزارید و کنار و به خانواده نگید و ازدواج کنید خب دقیقا مساله چیست اهمیت دارد در ه صورت موفق باشید ..
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۲۲۶۸۹۵۳۴
موفق باشید
با داشتن این مهارت شما میتوانید از حقوق خود دفاع کرده و احساسات شخصی خود را بیان کند.
بسیاری از ما گمان میکنیم که برای پذیرفته شدن درجمع باید همواره با آنها همراهی کرده و نظراتشان را تائید کنیم. حال آنکه این فکر خطاست.
زیرا اگر شما برای مدتی همواره با جمع موافقت کرده و هر آنچه گفتند، هر چند برخلاف میلتان، بپذیردید، به تدریج آنها دیگر برای شما ارزشی قایل نشده و از شما جویای نظر نمیشوند.
و یا به عبارتی اصلا شما را به حساب نمیآورند. زیرا این نگرش در آنها شکل میگیرد که او از خود استقلال رأی ندارد و به جای شما تصمیم میگیرند. پس اگر میخواهید، در گروه دوستانتان دارای احترام بوده و برایتان ارزش قایل شوند، اگر میخواهید، شما را نیز در تصمیمگیریها شرکت دهند، این مهارت را یاد گرفته و به کار برید.
اشخاص در روابط خود با دیگران، از روشهای رفتاری گوناگونی چون رفتار انفعالی، رفتار با قاطعیت و رفتار پرخاشگرانه، بهره میگیرند.
بهترین سبک رفتار، رفتار قاطعانه است که در آن، شخص عقاید و احساسات خود را با رعایت اصل احترام به دیگران و ملاحظه حقوق آنها ابراز کرده و از حق و حقوق خود دفاع مینماید.
روش قاطعانه، مانع از آن میشود که دیگران از شما سوء استفاده کنند. البته افراد با سبک برخورد قاطعانه همان طوری که برای باورها و احساسات خود ارزش قایلند، شکیبا بوده و به احساسات دیگران نیز بها میدهند.
قاطع بودن، بدین معناست که بر احساس هراس خود چیره شوید و از حق خود دفاع کنید؛ ولی حق و حقوق دیگران را نیز ضایع نکنید. کسانی که قاطعیت ندارند، بیشتر جاها، نمیتوانند احساسات خود را ابراز کنند؛ زیرا نگرانند که دیگران در مقام مخالفت حرفی بزنند.
آنها که از طرد شدن میترسند؛ با اندیشههای دیگران موافقت میکنند و راه محافظه کاری میپیمایند و از ابراز احساسات خود، خودداری میکنند.
روش قاطعانه بهجای رفتار انفعالی (در جایی که شخص میترسد یا خجالت می کشد که افکار و احساسات خود را بیان کند) و رفتار پرخاشگرانه (که در آن، به احساسات دیگران بهایی داده نمیشود) برای به حداقل رساندن احساس خشم و هراس در خصوص روابط، توصیه میشود.
همواره، از ما خواسته میشود که به دوستان، افراد خانواده و همکارانمان کمک کنیم تا مسئولیتهایشان را انجام دهند.
در بیشتر جوامع، یک اصل اخلاقی وجود دارد که به هنگام نیاز باید به یکدیگر کمک کنیم؛ ولی به مرور زمان، حالتی ایجاد شده که اشخاص، نیازهای دیگران را بر نیاز خود مقدم میدارند و به اشتباه، پاسخ نه را بیادبی قلمداد میکنند و بر این باورند که با نه گفتن، دیگران را از خود میرنجانند.
آموزش این مهارت، به اشخاص کمک میکند تا بیآنکه احساس گناه کنند، به دیگران پاسخ «نه» بگویند. اشخاص حق دارند بیآنکه احساس گناه کنند، به دیگران پاسخ منفی بدهند.
توجه داشته باشید که مسایل دیگران در بسیاری از موارد، از مسایل شما مهم تر نیستند. قرار نیست که مسایل عالم را حل و فصل کنید.
اگر خود، کارهایی دارید که اجازه نمیدهد از دیگران کاری را بپذیرید، مؤدبانه از پذیرش پیشنهاد آنها اجتناب کنید. اجازه ندهید حرفهای دیگران در شما احساس گناه ایجاد کند.
وقتی شخصیتهای مستعد استرس را بررسی میکنیم، میبینیم که ناتوانی در ابراز احساسات نزد این اشخاص، امری عادی است.
مشاوران به این افراد کمک میکنند تا با گفتن جملهای با فاعل«من»، به احساس آرامش برسند «من از… عصبانی هستم…» «برداشت من این است که شما اشتباه میکنید.» این مهارتها در ضمن، به اشخاص میآموزد که خود انگیختگی بیشتری داشته باشند و احساساتشان را با راحتی بیشتری بیان کنند.
همچنین به اشخاص امکان میدهد که احساسات خود را سرکوب نکنند.
بهرهگیری از فاعل «من» در جملهها، اشخاص را تشویق میکند تا صاحب اندیشه، احساسات، عقاید، ادراکات و باورهای خود باشند.
ارتباطهای غیر کلامی گاهی از کلام و سخن، باور پذیرترند. تحقیقات نشان داده است که تاثیر عناصر غیر کلامی در رساندن پیام بیشتر از عناصر کلامی پیام میباشد.
دیگران، نداشتن تماس چشمی در زمان ابراز نظر را به حساب نداشتن صداقت میگذارند. برقراری تماس چشمی، بیشتر هنگام ابراز احساسات در برابر دیگران دشوار است که علت را باید در ترس از طرد شدن جستجو کرد.
آموزش اظهار وجود، افزایش تماس چشمی هنگام ابراز احساسات، اندیشهها و نقطه نظرها را نیز در بر میگیرد. آموختن این مهارت، با نگاه کردن ۱ تا ۲ ثانیه در چشمان طرف مقابل آغاز میشود و زمان آن به تدریج به ۸ تا ۱۰ ثانیه میرسد. در جریان این آموزش، از اشخاص خواسته میشود که نگاهشان را به پایین و یا به بالا نیندازند.
لحن استوار و قاطعانه صدا اگر با بدن شُل و افتاده همراه باشد، پیام دوگانهای را به کسی که با او در ارتباط هستید، مخابره میکند؛ بهگونهای که طرف مقابل، پیام شما را نامطمئن یا غیر صمیمانه ارزیابی میکند.
حالت بدن، یا پیام شما را تقویت و یا از قدرت آن میکاهد. افزون بر تماس چشمی و لحن صدا، حالت ستون فقرات و حالت سر، احساس شما را درباره پیامی که مخابره میکنید نشان میدهند.
توصیه میکنیم که بدنی راست و قائم داشته باشید و وزن بدنتان را به طور یکسان روی دو پای خود تقسیم کنید. بهتر است مرکز ثقل شما، روی پاهایتان باشد.
وقتی نقطه نظرها و حقایق با آرامش بیان میشوند، دیگران مخالفت را سالم ارزیابی کرده و زمینه مشاجره و بگومگو از بین می رود.
در این فضای ارتباطی استرس جای خود را به آرامش و صمیمیت می دهد. برای بدست آوردن این مهارت لازم است که مدتی رفتارهای خود را کنترل کرده و برای خود پاداش و تنبیه قرار دهید.
اگر این اقدام را انجام دهید به تدریج خواهید توانست با آرامش مخالفت خود را ابراز کنید. و این مهارت در ابراز وجود به شما بسیار کمک میکند.
واکنش، نوعی بازتاب است که طبیعتی غریزی دارد. بسیاری از رفتارهای حیوانات، واکنشی میباشد. اما در خصوص انسانها، اقدام براساس واکنش، میتواند موجب پشیمانی شود؛ زیرا این قبیل اقدامات تأمل و اندیشهای در ورای آنها نمیباشد. ولی پاسخ، برنامهای حساب شده برای یک موقعیت خاص است.
پاسخ دادن به یک موقعیت، به معنای تأمل در واکنش اولیه و آنگاه، ارائه یک پاسخ حساب شده و عاقلانه است. البته هر پاسخی، ناگزیر، کافی و شایسته نیست؛ اما وقتی این مهارت را تمرین میکنید، به شما کمک میکند تا به تدریج پاسخهایتان را بهتر کنید.
این هفت گام به شما کمک میکند تا بتوانید مهارت اظهار وجود را در خود پرورش داده و آن را تقویت کنید.
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵
موفق باشید
در مقاله اختلال شخصیت وابسته ویژگیهای فرد دچار این اختلال را برشمردیم. در این مقاله قصد داریم ویژگیهای یک الگوی رابطه وابسته را شرح دهیم.
وابستگی عاطفی به همسر امری یکسویه نمیباشد، زیرا در اینصورت وابستگی ادامه پیدا نمیکند.
وابستگی عاطفی به همسر بازیای دوطرفه است و تا زمانی ادامه دارد که هردوطرف بازی را ادامه دهند و زمانی که یک نفر از بازی خارج شود، این نوع رابطه عاطفی پایان می یابد.
رابطه عاطفی وابسته را میتوان بین یک زوج وابسته، دو دوست، یک خواهر و برادر و حتی دو نفر که از یکدیگر مراقبت میکنند نیز مشاهده کرد (همانند وابستگی عاطفی مادر و دختر، مادر و پسر، پدر و دختر).
رابطه از نوع وابستگی را میتوان بین زنی که از شوهر الکلیاش حمایت میکند و مدام در پی ترک دادن او است، بدون آنکه طرف مقابل انگیزهای برای این کار داشته باشد، مادری که برای کارهای زشت فرزندش همواره توجیه میآورد و پدری که پسرش را از مواجه شدن با نتایج رفتار مجرمانهاش محافظت میکند، مشاهده کرد. رابطه وابستگی بین انسان و مواد مخدر یا الکل نیز اتفاق میافتد.
رابطه با الگوی وابستگی نوعی اعتیاد است که در آن فرد بهجای وابستگی به یک ماده، به یک الگوی ارتباطی خاص اعتیاد پیدا میکند.
پروفسور جاناتان بکر، استاد دانشگاه نشویل در تنسی، رابطه عاطفی به همسر (میتوانید دیگری بخوانید) را رابطهای تعریف میکند که دو نفر بهطور عمیقی در یکدیگر تنیده شدهاند و بدون حضور یکدیگر توان انجام وظایف خود را ندارند. خلق، شادی و غم، موفقیت و حتی هویت آنها تنها با وجود دیگری تعریف میشود. بهعبارتی، فرد بدون وجود دیگری احساس بیهویتی میکند.
در این نوع رابطه عاطفی، معمولاً یک فرد نقش غیرفعال و مطیع را بازی میکند و دیگری نقش کنترلگر و تصمیمگیرنده در همه امور را دارد.
یک طرف رابطه تنها وظیفه جلب رضایت طرف دیگر را دارد و تمام فکر و انرژی او صرف خوشحال کردن طرف مقابل میشود و یک طرف تنها نقش گیرنده پاداش را دارد و بدون آنکه برای رابطه کاری انجام دهد، از این رابطه متمتع شده و برای همه امور مهم زندگی تنها بر اساس رضایت خود تصمیم میگیرد و گاهاً در بعضی روابط از طرف مقابل بهصورت عاطفی، مالی و فیزیکی سوءاستفاده میکند.
نشانه دیگر وابستگی عاطفی به همسر یا بردگی عاطفی، توانزدایی از فرد است.
در این حالت، یک طرف رابطه که همان فرد مطیع است، تلاش دارد تا برای کاهش تنش و ادامه رابطه از مشکلات همسر چشمپوشی کند، دلایل ناموجه او را موجه بداند، دائماً شانس مجدد به او بدهد، به تنهایی سعی کند مشکل را برطرف کند در حالیکه همسر هیچ اقدامی در جهت بر طرف شدن مشکل نمیکند، زیرا اصولاً او مشکلی نمیبیند زیرا این نیازها و خواستههای او نیست که زیر سوال رفته است.
شارون ویگ شیدر کروز ۸ نشانه برای وابستگی عاطفی به همسر (دیگری) و بردگی عاطفی نام میبرد:
* در درون رابطه عاطفی قدرت تصمیمگیری ندارید.
* احساسات خودتان را درک نمیکنید و تشخیص نمیدهید.
* در رابطه خود نمیتوانید ارتباط برقرار کنید (دلهره دارید چیزی بگویید یا حرفی بزنید که فرد مقابل را از دست بدهید).
* برای احساس ارزشمندی خودتان به تأیید دیگری بسیار اهمیت میدهید.
* به خود اعتماد ندارید و عزت نفستان اندک است.
* ترس از ترک شدن دارید و فکرتان مداوماً درگیر تأیید شدن از سوی دیگری است.
* وابستگی ناسالمی به رابطه دارید و برای نگهداری آن هزینه زیادی میپردازید. برای رضایت طرف مقابل بهصورت یک جانبه حاضر به ایثارگری بسیار و دائم هستید.
* خودتان را بهطور اغراقآمیزی مسئول رفتارهای دیگری میدانید (حتماً من خیلی به او نرسیدم که با زن دیگری دوست شده است).
از خودتان بپرسید آیا بدون وجود همسر یا شریک عاطفی خود در زندگیتان بهسختی احساس شادی و رضایت میکنید؟
آیا با وجود مشکلات رفتاری و اخلاقی که از همسرتان و یا شریک زندگی خود میبینید، همچنان در رابطه با او باقی ماندهاید؟
آیا برای حمایت از همسر خود از سلامت جان، ذهن و روان خود هزینه میکنید؟ آیا مدام نگران از دست دادن او هستید؟
آیا نسبت به رابطه خود بیشتر احساس اضطراب دارید تا حس شادی، اطمینان و امنیت؟ آیا وقت زیادی را صرف تغییر دادن همسرتان میکنید؟
آیا تمام روابط اجتماعی خود را محدود کردهاید تا به نیازهای همسرتان بیشتر رسیدگی کنید؟ آیا زمانی که او در کنار شما نیست، احساس اضطراب و ناراحتی میکنید و فکر میکنید بدون او نمیتوانید زندگی کنید؟ آیا در تصورتان، او دارای قدرت و توانایی بسیاری است؟
آیا او را مسئول شادی و غم، امنیت و ارزشمندی خود میدانید؟ آیا برای آنکه احساس دوست داشته شدن کنید، همسرتان باید لیستی از کارهای مورد انتظارتان را انجام دهد؟
آیا همواره نگران نظر و تأیید او هستید؟ آیا او شما را تحقیر میکند؟ آیا گفتن نیازها و خواستههایتان به همسرتان و یا شریک عاطفیتان برایتان دشوار است؟ در صورتی که پاسخ شما به این سوالات بلی است، پس شما وابستگی عاطفی به همسر یا شریک عاطفی خود دارید.
مقاله مرتبط: اختلال شخصیت وابسته
۱. اولین مرحله در درمان وابستگی عاطفی به همسر یا شریک عاطفی، آگاهی و شناخت وابستگی خود و جنبههای متفاوت آن در زندگیمان است.
باید نسبت به رفتارهای وابستهگونه خود شناخت پیدا کنیم تا همه جا آنها را تشخیص دهیم. بایستی دست از توجیه و منطقی جلوه دادن رفتارهای خود بکشیم.
شناخت افکار، رفتارها و احساسات ناشی از روابط وابستهگونه باعث میشود کمکم خود را از آنها جدا کنیم و تلاش کنیم واکنشهای دیگری غیر از آنچه تا به حال انجام میدادیم، انجام دهیم.
پس لازم است بعد از مطالعه این مقاله، کاغذ و قلمی در دست بگیرید و رفتارها، افکار و احساسات منبعث از رابطه وابستگی در خود را پیدا کنید. نفس پیدا کردن این واکنشها، به شما قدرت مقابله با آنها را میدهد.
۲. با باورهای غلط خود (درباره عشق) مقابله کنید: یکی از دلایلی که باعث میشود افراد در وضعیت وابستگی باقی بمانند، شناختهای نادرست آنها از مفهوم وابستگی است.
بسیاری از اوقات ما نیازمندی خود به دیگری، اطاعت از او، ترس از دست دادن او و … را به حساب عشق خود میگذاریم و این امر باعث میشود نه تنها از این وضعیت احساس انزجار نکنیم، بلکه آن را برای خود تبدیل به مایه افتخار میکنیم.
باید تعریف سریالهای تلویزیونی و کتابهای عاشقانه را از عشق فراموش کنید. آنچه آنجا از عشق نشان داده میشود، در واقع یک وابستگی اعتیادگونه است و نه عشق.
باورهای غلط دیگری که باعث وابستگی میشود، شروط غلطی است که ذهن ما برای خوشحال زندگی کردن قائل است.
بهطور مثال، ممکن است ذهن شما باوری داشته باشد بر این مبنا که تنها با حضور و وجود دیگری میتوان خوشحال بود.
باورهای غلط و مطلق خود را شناسایی کنید و آگاه شوید که ذهن شما برای خوشحالی و رضایت به چه شروطی وابسته است تا بدین طریق ذهن خود را آزاد کنید.
ممکن است باور ذهن شما آن باشد که تنها با داشتن یک زندگی عاشقانه میتوان خوشحال زندگی کرد و بدون یک رابطه عاشقانه، شما زنده نمیمانید.
حتماً باید کسی شما را دوست داشته باشد تا احساس ارزش کنید. این باورهای غلط باعث میشود همواره نگران از دست دادن رابطه خود باشید، زیرا از دست دادن رابطه برای شما به معنای یک فاجعه، غم بزرگ و جبران ناپذیر و تنهایی شدید خواهد بود.
شرطهای ذهن خود را برای خوشحال زندگی کردن شناسایی کنید تا وابسته به هیچ شرط خارجی نباشید و از قید آنها رها شوید.
به این ترتیب برای خوشحالی تنها به خود وابسته خواهید بود. کودکی را در نظر بگیرید که رسیدن به بستنی را تنها شرط خود برای آرام شدن و جیغ نزدن در نظر میگیرد، در حالیکه شما میدانید که کودک بدون بستنی و از طرق دیگری نیز میتواند شاد باشد.
بسیاری از اوقات ما نیز کودکانه عمل میکنیم و برای شادی، خود را تنها به یک راهحل وابسته میکنیم.
یک راه برای رهایی از وابستگی عاطفی به همسر آن است که بهخود تمرکز کنید. توجه خود را به حیطههای مختلف زندگی خود معطوف کنید. ورزش کنید. با دوستان خود بیشتر ملاقات کنید. خود را درگیر شغل و فعالیتهای دیگر زندگی کنید. به جنبههای دیگر زندگی خود بها بدهید و خود را متعهد به پیشرفت در سایر حوزههای زندگی کنید. بهیاد بیاورید که پیشتر چه فعالیتهایی احساس لذت و شادی در شما ایجاد میکرد، پس به آنها بپردازید. به اندازه کافی برای خود وقت صرف کنید.
۴. ارتباطات خانوادگی و دوستانه دیگر خود را گسترش دهید: هنگام وابستگی عاطفی به همسر، تمام وقت و انرژی خود را مصروف او میکنید. این امر باعث میگردد تا در انزوا قرار بگیرید، از دیگران جدا بیفتید و ارتباطات عاطفی و اجتماعی دیگر شما قطع شود و همه روابطتان معطوف همسر شود. این مساله به وابستگی هر چه بیشتر شما منجر میشود. ارتباطات قدیمی خود را مجدداً احیا کنید. به دوستانتان تلفن و ایمیل بزنید. روابط اجتماعی جدیدی ایجاد کنید.
۵. کارها و فعالیتهایی که پیشتر از انجام آن لذت میبردید را مجدداً شروع کنید: پس از قرار گرفتن در رابطه عاطفی وابسته، فرد در طول زمان تنها به فعالیتهایی میپردازد که مطلوب همسر یا شریک زندگی خود است و در نتیجه از فعالیتهایی که از آن لذت میبرده است و یا در آن استعداد و مهارت داشته است دست میکشد. برای رهایی از وابستگی عاطفی به همسر شما باید مجدداً فعالیتهایی را که در گذشته از آنها لذت میبردید و احساس قدرت و توانایی در آنها میکردید را شروع کنید.
۶. تلاش کنید برای شاد بودن و احساس خوب کردن به دیگری وابسته نباشید: این کار نیازمند یادگیری و تمرین است. در هنگام برخورد به یک مشکل بهخود بگویید: اگرچه در کنار او بودن و به او گفتن ممکن است حال من را بهتر کند، ولی من باید راه دیگری غیر از این بیابم.
من باید یاد بگیرم تا بتوانم به خودم برای آرام شدن تکیه کنم و سریعاً مانند همیشه سراغ دیگری نروم. برای مثال، زمانی که احساس تنهایی یا اضطراب میکنید، بهجای تکیه کردن بر او یاد بگیرید راههای دیگری را برای حل کردن این احساسات تجربه کنید.
در غیر این صورت زمانی که احساس تنهایی میکنید و به او پیام میدهید و پاسخی دریافت نمیکنید، اصرار بر دادن پیامهای بعدی و وادار کردن او به پاسخ میکنید. بهجای آنکه برای آرام شدن به او وابسته باشید، میتوانید بهطرق دیگری خود را آرام کرده و نیاز خود را بر طرف کنید.
۷. به نیازهای عاطفی و روانی خود بیشتر توجه کنید: برای این کار میتوانید متوجه نیازهای خود باشید و شادی خود را در اولویت قرار دهید. سعی کنید از اوقات تنهایی خود لذت ببرید. رفتارهای خودآسیبزننده گذشتهتان را با رفتارهای مبتنی بر خوددوستی جایگزین کنید.
بهطور مداوم کارهای انگیزهبخش انجام دهید. بخشها و احساسات آسیبپذیر وجود خودتان را بپذیرید.
تجربه کنید که چه چیزهایی را دوست دارید، از چه لذت میبرید، علاقه دارید روز خود را چگونه بگذرانید، دوست دارید در انتهای زندگی بهخود بگویید که دوست داشتید چه کارهایی انجام دهید.
پاسخ به این سوالها کمک میکند تا بیشتر خودتان را بشناسید.
شخصی که احساسات و نیازهای خود را بهتر میشناسد، زمانی که با چیزی موافق نیست بهراحتی نه میگوید؛ زیرا علایق و نیازهای او در علایق و نیازهای دیگری گره نخورده است.
۸. عزت نفس خود را افزایش دهید: وابستگی عاطفی به همسر معمولاً از کمبود عزت نفس ناشی میشود. من، برنامههایم، نیازها و خواستههایم آنقدر مهم نمیباشند تا بر روی خودم تمرکز کنم، پس بر روی دیگری متمرکز میشوم. برای مطالعه بیشتر به مقاله رشد و افزایش عزت نفس مراجعه کنید.
۹. برای روابط خود با دیگری چارچوب و حد و مرز تعیین کنید: روشن و قاطع چیزهایی که برای شما مهم هستند را روشن کنید و بر سر آنها محکم بایستید.
در ابتدا لازم است حد و مرزهایتان را برای خودتان مشخص کنید، کجا محدودیت قائل هستید و کجا نه، و سپس آن را به دیگران اعلام کنید. بهطور مثال، وفاداری همسر برای شما مهم است و جزء اصول و چارچوب شماست. شما نمیتوانید در این مورد مماشات بهخرج دهید.
نیاز خود را قاطعانه بیان کنید و از همسر خود بخواهید به حد و مرز شما احترام بگذارد. او نمیبایست هر رفتاری با شما داشته باشد، همچنانکه شما نیز نباید حد و مرز او را زیر پا بگذارید.
اگر همسر شما پرخاشگرانه با شما برخورد میکند و شما را میزند و شما همچنان در رابطه ماندهاید، در ابتدا باید بدانید که شما در یک رابطه وابسته قرار دارید. برای همسرتان مشخص کنید که این رفتار او را نمیپذیرید و در صورت تکرار، عواقب آن را به او یادآوری کنید.
و در نهایت، بر روی چارچوب خود قاطعانه بایستید. بدانید که هیچ رشدی بدون هزینه حاصل نمیشود. پس سختی آن را قبول کنید، زیرا مطمئناً همسر شما بهراحتی دست از عمل خود بر نخواهد داشت.
اگر شما، خود، به حد و مرز خود احترام قائل نباشید و حاضر به پرداخت هزینه برای آن نباشید، او نیز به حد و مرز شما احترام نخواهد گذاشت. باز هم تکرار میکنم؛ شما در مسیر سختی گام برداشتهاید.
ولکن در پس این سختی، رشد وجود دارد. استقلال و آزادی را کسی به شما تقدیم نخواهد کرد، پس برای آن باید امنیت موقت خود را فدا کنید تا به آزادی و امنیت درونی و دائمی برسید.
معنای دیگر تعیین حد و مرز آن است که بین افکار، احساسات و رفتار خود و دیگری تمایز قائل شویم. نباید مسئولیت رفتار، افکار و احساسات دیگری را بهعهده بگیریم، ما تنها مسئول رفتارهای خود هستیم.
اگر عمل درست ما باعث ناراحتی دیگری میشود، نباید خود را مسئول ناراحتی او بدانیم، و باید به عمل درست خود بدون تردید و قاطعانه ادامه دهیم. اگر همسر شما بدون برنامهریزی خرج میکند، باید حساب بانکی خود را از او جدا کنید تا خودش با عواقب کارش مواجه شود. شما نباید مسئولیت اعمال او را بپذیرید.
۱۰. کمک حرفهای بگیرید: گاهی به تنهایی نمیتوان از وابستگی عاطفی به همسر رها شد. با یک مشاور صحبت کنید. کمک حرفهای به شما باعث میشود به نقاط قدرت و قوت خود آشنا شده و انگیزه کافی برای تغییر را در خود بیابید.
با کمک مشاور میتوانید به کودکی خود برگردید و دلایل وابستگی عاطفی به همسر را در آنجا بیابید. احساس عجز، ناتوانی، شرم و حقارت خود در کودکی را مجدداً تجربه کرده و اینبار آن تجربیات را با قدرت بزرگسالی خود تغییر داده و از آنها رها شوید.
برگشت به دوران کودکی به شما اجازه میدهد تا صادقانه تاثیرات آن دوران را بر سبک رفتار خود درک کنید.
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۲۲۶۸۹۵۵۸
موفق باشید
اگر می خواهید زندگی تان تغییر کند باید طرز فکرتان را تغییر دهید.«همین امروز طرزتفکرتان را عوض کنید.»
البته در کلام خیلی ساده است: «طرز تفکرت را عوض کن تا زندگی ات تغییر کند.» ولی چطور می توان این کار را انجام داد وقتی نمی دانیم باید چه کار کنیم؟ و مهم تر از همه اگر تغییر دادن طرزتفکر تا این حد آسان است، چرا خیلی از افراد این کار را انجام نمی دهند؟ مخصوصا اگر بتوانند با این کار موفق تر باشند و بیشتر از زندگی لذت ببرند؟
جواب این سوال ها را نمی دانیم ولی می دانیم که تغییر دادن طرز تفکر آسان نیست اما ممکن است. همه آنچه شما نیاز دارید این است که محکم و استوار این تکنیک ها را به کار ببرید؛ البته اگر از ته دل می خواهید موفق باشید.
۱) همان طور فکر کنید که دوست دارید باشید. اگر در دنیای ذهنتان خود را آدم خوشحال یا موفقی ندانید که می تواند از زندگی لذت ببرد، خیلی سخت می توانید در دنیای واقعی چنین آدمی باشید. پس پیش از هر کار در رویاهایتان هم خود را فردی خوشحال، موفق و روبه رشد تصور کنید.
۲) لبخند بزنید. نتایج تحقیقات نشان داده است لبخند زدن هم اثر جسمی دارد و هم اثر روانی. پس یک لبخند روی لبانتان بنشانید و در مسیر تغییر طرزتفکر قدم بگذارید. در ابتدا، این کار فقط یک عمل فیزیکی بدون روح است اما کم کم جزو صورت شما می شود.
۳) خودتان را غرق مطالعه و موسیقی کنید. کتاب ها، مقاله ها و مجله هایی بخوانید که به شما کمک کنند بتوانید افکارتان را تغییر و درکتان را افزایش دهید. فیلم ببینید یا به موسیقی هایی گوش کنید که برای شما الهام بخش باشند و برای تغییر تشویقتان کنند.
۴) کردارتان را تغییر دهید. وقتی کارهایتان را به همان شیوه قدیمی انجام می دهید، نمی توانید در افکارتان تغییری به وجود آورید. کارها را به شیوه ای متفاوت انجام دهید تا بتوانید متفاوت بیندیشید.
۵) محیط تان را تغییر دهید. محیط اطرافتان را با توجه به طرزتفکر مورد علاقه تان بسازید. فضایی را خلق کنید که شما را به سمت تغییر سوق دهد. یک گلدان به اتاقتان اضافه کنید، رنگ دیوارها را تغییر دهید، یک کتابخانه یا میز کوچک برای خودتان بخرید.
۶) از موفق ها تقلید کنید. از تجربه و نظرهای کسانی که عاشق طرزتفکرشان هستید و آرزو دارید مثل آنها باشید، استفاده کنید. اگر زنده هستند که این کار بسیار ساده است و اگر در قید حیات نیستند می توانید از آثارشان بهره بگیرید.
۷) به دیگران کمک کنید (و به خودتان هم) یکی از سریع ترین راه هایی که می تواند طرزتفکر شما را عوض کند، این است که به دیگران توجه و به آنها کمک کنید. مواظب باشید از آن طرف بام نیفتید یعنی نه غرق در خودتان شوید و نه شیفته و دلباخته دیگران.
۸) کمی از دوستانتان کمک بگیرید. دیگران را از تصمیمتان باخبر کنید و از آنها کمک بخواهید و نظراتشان را بشنوید. هر چقدر کمک دیگران را بیشتر احساس کنید، بیشتر به موفقیت نزدیک می شوید.
۹) حرفه ای شوید. اگر دلتان می خواهد به فردی بزرگ تبدیل شوید به مشاوره و نصیحت افراد بزرگ گوش دهید. انسان های حرفه ای در مدت زمان کوتاهی می توانند بهترین راه حل ها و نظرات و عقاید جدید را در اختیار شما بگذارند. البته به شرطی که واقعا در کار خود خبره باشند و فقط اسم و رسم بی پایه و پنهان به هم نزده باشند.
۱۰) صبور باشید. آگاه باشید که بیشترین تغییرات در مدت زمانی طولانی و به آرامی صورت می گیرند به شرط اینکه تکرار شوند. پس اگر فورا در مسیر موفقیت نتیجه نگرفتید، تعجب نکنید و مهم تر اینکه تسلیم نشوید. کارتان را ادامه دهید و مطمئن باشید جواب می گیرید.
● چطور راه تغییر را ادامه دهیم؟
گاهی بعد از اینکه نگرش مان را تغییر دادیم و به سوی هدفی تازه رفتیم، نمی دانیم چگونه باید راهمان را بدون خستگی و درنگ ادامه دهیم؟ این نکته ها دست شما را برای طی بقیه مسیر تغییر می گیرد.
۱) با واقعیت روبرو شوید. ممکن است مانعی که در مسیر رسیدن به هدف از سرعت شما می کاهد، خودتان باشید.
وقتی در راه رسیدن به هدفتان به مشکل هایی برمی خورید، اول از همه به دقت بررسی کنید آیا منشاء مشکل خودتان هستید یا خیر؟
۲) شما هرکاری که بخواهید، می توانید انجام دهید اگرچه شاید نتوانید همه کارهایی را که دوست دارید، انجام دهید. بیشتر اوقات برای رسیدن به هدف چند کار را با هم انجام می دهید ولی حتی با وجود تلاش زیاد، در آخر به کمترین نتیجه می رسید. باید بدانید توجه و تمرکز روی ۱ یا حداکثر ۲ پروژه در یک زمان، شانس شما را برای رسیدن به نتیجه مطلوب افزایش خواهد داد.
۳) برای اینکه تصویر واضحی از نتیجه کار داشته باشید، تمرکز کنید. اول اینکه روی پروژه هایی که برعهده گرفته اید، کاملا تمرکز داشته باشید تا بتوانید تشخیص دهید واقعا چه کارهایی باید انجام گیرد. برنامه ای گام به گام برای کارهایی که باید در زمان های مشخص انجام دهید، بنویسید.
۴) آنچه روی کاغذ است، برنامه است و آنچه در ذهن شماست، خیال! بیشتر افراد علاقه ای به نوشتن برنامه هایشان روی کاغذ ندارند. نوشتن برنامه روی کاغذ اولین قدم برای حرکت رو به جلوست. خیلی ها بدون برنامه پروژه هایشان را شروع می کنند ولی خیلی زود گیج می شوند زیرا مشکلات فرعی زیادی سر راهشان به وجود می آید.
۵) حرکت، به این معنی نیست که پیشرفت کرده اید. بعضی از افراد با اینکه به سختی کار می کنند، به هدفشان نزدیک تر نمی شوند. این یکی از نتایج بی برنامگی است. برای پیشروی باید فعالیت های مناسبی در زمان های مناسب انجام دهید.
۶) انتخاب نکردن، یک انتخاب است. زیاد فکرکردن درباره آنچه انتخاب می کنیم، مانع دیگری است که ما خودمان سر راهمان قرار می دهیم و باعث رکودمان می شود. «من می توانم A، B یا C را انجام دهم ولی بهتر است بیشتر فکر کنم» و شروع می کنیم به ارزیابی کردن… ولی در واقع هیچ وقت نمی توانیم تصمیم بگیریم و کاری که انجام می دهیم، در حقیقت تصمیم می گیریم هیچ کاری نکنیم؟ ولی اگر کاری نکنید به چیزی نمی رسید.
۷) روی آنچه به نتیجه می رسد، تمرکز کنید. خیلی از افراد در پیداکردن راه هایی که به نتیجه نمی رسند، استادند و به همین دلیل هیچ تلاشی هم نمی کنند. انرژی منفی را در خود انباشته نکنید. انرژی های مثبتتان را افزایش دهید و روی چیزهایی تمرکز کنید که به درد شما می خورند و به نتیجه می رسند.
۸) اگر اقدامی به نتیجه نمی رسد، متوقفش کنید. یک اقدام احمقانه: «کاری را بارها و بارها با یک شیوه انجام دهید و انتظار داشته باشید که به نتیجه ای متفاوت برسید.»
خیلی ها به دلیل غرور، لجاجت یا تعصب، شیوه ای را تکرار می کنند که به نتیجه نمی رسد. شعاری جدید برای خود انتخاب کنید و دیگر کارتان را به شیوه قبلی انجام ندهید. وقتی روش هایی موثر نیستند انجام دادنشان را متوقف کنید.
۹) وقتی نمی دانید، کمک بخواهید. ما نمی توانیم همه چیز را بدانیم. نمی توانیم همه مشکلات را حل کنیم. وقتی به مشکلی برمی خورید، از دیگران کمک بخواهید. از یک تاجر، مشاور، وکیل یا مربی مشاوره بگیرید.
۱۰) اگر کاری شما را خوشحال نمی کند، انجامش ندهید. برای اینکه به هدفتان برسید، باید سختی هایی را بپذیرید و ممکن است هر لحظه نتوانید از کارتان لذت ببرید ولی در کل باید کارتان را دوست داشته و از انجام آن خوشحال باشید.
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۲۲۶۸۹۵۵۸
موفق باشید
آیا تا به حال خود را بیش از حد به چیزی ، شخصی یا جایی وابسته دیدهاید؟
اینکه به شخص یا چیزی آنقدر وابسته باشیم که ترک کردن آن برایمان امکانپذیر نباشد یا حتی فکر کردن به کنار گذاشتنش در ما ایجاد وحشت و هراس به وجود آورد؟
اما به راستی چیست که ما را اسیر میکند؟ چرا باید به رغم تمام شایستگیها و ارزشمندیهایی که در وجود خودمان است به شخص یا چیز دیگری رو بیاوریم و بدون او احساس حقارت ، کمبود و نومیدی کنیم؟ چرا وقتی میخواهیم از یک رابطه سرشار از وابستگی بیرون بیاییم با دشواریهای فراوانی روبهرو میشویم؟
اگر دقیقتر نگاه کنیم میبینیم در یک رابطه سرشار از وابستگی آنچه بیش از هرچیز نمود دارد این است که معمولا ما طوری به طرف مقابل وابسته میشویم که یک شخص معتاد به موادمخدر اما آیا هرگونه رابطهای را میتوان نوعی اعتیاد نامید؟ چرا اسمش را
برچسب های مهم
دوسال پیش با پسری اشنا شدم که اولش سنش دروغ گفت
با سلام و خسته نباشید متولد پنجاه شش هستم چندسالی که از همسرم جدا شدم یه دختر ده ساله دارم که با پدرش زندگی میکنه دوسال پیش با پسری اشنا شدم که اولش سنش دروغ گفت بعد اینکه بهش علاقمند شدم فهمیدم متولد شصت و هفت هرچند که سن من اصلا بهم نمیاد و بهم سی سی و خورده ای نهایتا میخوره اونم نسبت به سنش رفتارش خیلی پخته تر اصلا مثل پسرای همسنش نیست.
تمام وقتش با کار میگذره برای پدرش کار میکنه با هم محرم شدیم و توی این مدت چون هردومون احساسی و عاطفی هستیم خیلی بهم علاقمند و وابسته شدیم.
وقتی پیش هم هستیم خیلی حس خوبی داریم برعکس خانمهای همسنم که بزرگتر هستن دوست دارن یا نقش مادر بازی کنن یا اینکه روی مردشون مسلط باشن برعکس من دوست دارم به همسرم تکیه کنم معشوقه مهربون باشم نه مادر.
از اول اشناییمون کلی بهم حرفای قشنگ زد که هیچ کدوم عملی نکرد منم همیشه میگفتم اگه یه روز هرکدوممون همسرخوبی پیدا کردیم ازدواج کنیم ولی ایشون گفت نه من میخوام باهات ازدواج کنم.
تو همونی هستی که من میخوام و باهاش حس خوب و ارامش دارم قبول نکردم گفتم تصمیمت احساسی نمیشه تازه خانواده ات گفت درستش میکنم انقدر از عشقش و خواستنش و …
گفت که بالاخره راضی شدم پدر و مادرم فوت شدن ولی به خانواده ام گفتم قرار شد خیلی زود بگه یه ماه گذشت بعد گفت فکرکردم اول به خواهرم بگم بهتر دنبال موقعیت مناسبم خلاصه روزاها و هفته ها میگذشت و خبری نشد بهش گفتم پس کی میگی با اینکه قبلش هزاران بار ازش پرسیده بودم مطمینی فکراتو کردی و…میگفت بله ولی اون شب گفت نمیتونم بگم اگه سنت و …
اکی بود تا حالا صددفعه گفته بودم قلبم شکست چندماهی طول کشید خودم قانع کنم که نمیشه از قبل عید خانواده اش برای ازدواج تحت فشار گذاشتنش اومد بهم گفت بهم ریختم گفت من که ازدواج نمیکنم گفتم اگه مجبورت کردن گفت اون موقع یه فکری میکنم.
گفتم نمیشه من نه خانواده ای دارم که حمایتم کنه نه وضع مالی خوب اگه چندسال دیگه منو ول کنی چی به سرم میاد هرچند که همیشه میگه من تنهات نمیزارم ولی دیگه باورش برام سخته چون قبلا هم خیلی قول ها داده بود بعد اومد گفت چیکار کنم من میخواستم نشد دوست داشتم انجام بشه ولی نشد دیگه نمیتونم روی حرفاش حساب کنم گفتم اخر خرداد که مدت صیغه تموم میشه جدا شیم هرکی بره دنبال زندگیش باز گفت نه من میخوام باهات ازدواج کنم بدون تو نمیتونم و…
بهم تا اخر تابستان مهلت بده گفتم تا مرداد گفت اینبار حتما میگم و باز همون حرفهای قبل موندم چیکار کنم از بس فکر میکنم دارم دیونه میشم شبها خوابم نمیبره عصبی شدم خیلی دوستش دارم و بهش حس خوب دارم ولی به خاطر حرفهایی که گفته عملی نشده بهش اعتماد روزای اول ندارم ممنون میشم راهنمایی بفرمایید
سپاسگزارم
پاسخ